Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία
Ο Ψάλτης των Αστεριών
Αυτή είναι μια ιστορία που διαδραματίζεται σε ένα ορεινό χωριό, εκεί όπου ο ήχος της καμπάνας αντηχεί διαφορετικά μέσα στην παγωνιά της νύχτας.
Στο χωριό Αετοφωλιά, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου στεκόταν στην άκρη ενός γκρεμού, πέτρινη και αγέρωχη εδώ και εκατό χρόνια. Ήταν παραμονή Χριστουγέννων και ο παπα-Γιάννης ανησυχούσε. Το χιόνι είχε κλείσει τους δρόμους και ο μοναδικός ψάλτης του χωριού είχε αρρωστήσει.
Στο χωριό Αετοφωλιά, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου στεκόταν στην άκρη ενός γκρεμού, πέτρινη και αγέρωχη εδώ και εκατό χρόνια. Ήταν παραμονή Χριστουγέννων και ο παπα-Γιάννης ανησυχούσε. Το χιόνι είχε κλείσει τους δρόμους και ο μοναδικός ψάλτης του χωριού είχε αρρωστήσει.
«Πώς θα γίνει η λειτουργία των Χριστουγέννων χωρίς φωνή;» αναρωτήθηκε, ανάβοντας τα καντήλια μέσα στη σιωπηλή εκκλησία που μύριζε λιβάνι και παλιό ξύλο.
Ένας παράξενος επισκέπτης.
Καθώς η νύχτα προχωρούσε και το κρύο γινόταν τσουχτερό, η βαριά ξύλινη πόρτα άνοιξε με ένα τρίξιμο. Μέσα μπήκε ένας νεαρός άνδρας, με ρούχα απλά αλλά καθαρά, που έμοιαζαν να μην τον αγγίζει το χιόνι που έπεφτε έξω.
«Ευλογείτε, πάτερ», είπε σιγανά.
«Ο Κύριος μαζί σου, παιδί μου. Τι σε φέρνει τέτοια ώρα στην ερημιά;»
«Ήρθα να βοηθήσω. Άκουσα πως η εκκλησία σας απόψε θα μείνει βουβή.»
Ο παπα-Γιάννης, αν και ξαφνιασμένος, του έδειξε το αναλόγιο. Όταν άρχισε η ακολουθία του Όρθρου, συνέβη κάτι που οι λίγοι χωρικοί που κατάφεραν να φτάσουν στην εκκλησία δεν θα ξεχνούσαν ποτέ.
Η Μελωδία των Αγγέλων.
Όταν ο ξένος άνοιξε το στόμα του, η φωνή του δεν έμοιαζε με καμία άλλη. Ήταν σαν να ενώθηκαν οι ήχοι του τρεχούμενου νερού, του ανέμου στα έλατα και του ασημένιου κουδουνιού. Οι ύμνοι «Χριστός Γεννάται» και «Η Παρθένος Σήμερον» γέμισαν τον τρούλο και οι εικόνες έμοιαζαν να ζωντανεύουν κάτω από το τρεμάμενο φως των κεριών.
Η ατμόσφαιρα στην εκκλησία άλλαξε:
Η παγωνιά χάθηκε: Οι πιστοί ένιωσαν μια γλυκιά ζεστασιά να τους περιβάλλει.
Η ειρήνη επέστρεψε: Άνθρωποι που είχαν βάρη στην ψυχή τους ένιωσαν ξαφνικά ελαφριοί, σαν να τους συγχώρεσε ο Θεός κάθε σφάλμα.
Το φως δυνάμωσε: Τα κεριά, αν και μισοκαμένα, έφεγγαν πιο δυνατά από ποτέ.
Το ξημέρωμα.
Όταν η λειτουργία τελείωσε και το πρώτο φως της ημέρας έπεσε πάνω στα χιονισμένα βουνά, ο παπα-Γιάννης γύρισε να ευχαριστήσει τον άγνωστο ψάλτη. Όμως, το αναλόγιο ήταν άδειο. Η πόρτα της εκκλησίας ήταν κλειστή και στο φρέσκο χιόνι έξω δεν υπήρχαν πατημασιές που να φεύγουν.
Ο παπα-Γιάννης χαμογέλασε και κοίταξε την εικόνα της Γέννησης. Κατάλαβε πως εκείνη τη νύχτα, ο ουρανός είχε κατέβει λίγο πιο χαμηλά για να γιορτάσει μαζί τους.
”Η εκκλησία τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο τοίχοι και πέτρες, είναι η ελπίδα που γεννιέται ξανά μέσα στο σκοτάδι.”
Καλά κι ευλογημενα Χριστούγεννα φίλοι, με υγεία, ειρήνη και Χριστό σε όλο τον κόσμο!!!
Ενημέρωση Γονέων
