Την Παρασκευή 21 Μάϊου και τη Δευτέρα 24 Μάϊου γιορτάσαμε στο 1ο Γυμνάσιο Σερρών την ημέρα ποίησης που δεν μπορέσαμε να πραγματοποιήσουμε στις 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, λόγω των υγειονομικών μέτρων. Είχαμε την τιμή και τη χαρά να φιλοξενήσουμε διαδικτυακά την Σερραία ποιήτρια Δέσποινα Καιτατζή -Χουλούμη και την από μητέρα Σερραία ποιήτρια Φανή Αθανασιάδου, στο τμήμα Α1. Με υπεύθυνη καθηγήτρια τη φιλόλογο Κατερίνα Φώτη, τη σκηνογραφική επιμέλεια της φιλολόγου Μπαλικτσή Μαρίας και την παρουσία της Διευθύντριας-φιλολόγου κΖέττα Βασιλικής, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ Γυμνασίου βίωσαν μια μοναδική εμπειρία συνομιλίας με τις δυο ποιήτριες και το έργο τους.
Η Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη γεννημένη στο Λιβαδοχώρι Σερρών, είναι ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια (Msc), απόφοιτη Πανεπιστημίου Ουψάλας. Εργάστηκε σε μονάδες Εκπαίδευσης, Αποκατάστασης και Ψυχικής Υγείας στη Σουηδία και στην Ελλάδα, επίσης Εκπαιδεύτρια Εκπαιδευτών Ενηλίκων, Συμβουλευτικής γονέων και Εκπαίδευσης των Εκπαιδευτών Ενηλίκων.Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές «Ο δρόμος», έκδοση Δήμου Σερρών, 2006, «Συναισθηματικό αλφαβητάρι», εκδόσεις UNIVERSITY STUDIO PRESS, 2009,«Διαδρομές», εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2015, «Λιγοστεύουν οι λέξεις», εκδόσεις Μελάνι, 2017, «Όλα σιγούν εκκωφαντικά ηχούν ακατάληπτα», εκδόσεις ΡΩΜΗ, 2020, την συλλογή διηγημάτων «Ο τόπος μέσα μας», εκδόσεις Αρμός, 2020, και μετέφρασε επιλεγμένους Σουηδούς ποιητές στο «Δέρμα από πεταλούδες Επιλογές σουηδικής ποίησης», εκδόσεις Intellectum, 2018.
Πάντα στη γραφή της αφήνει κάτι απ’ τον ψυχισμό της, βιώματα, στοχασμούς, ιδέες, συναισθήματα, απορίες, ερωτήματα. Ακόμη και μέσα από τις φαντασίες της. Δεν μπορεί να γράψει δίχως συγκίνηση. Μπορεί να είναι ένα θρόισμα των φύλλων που θα την πάρει μαζί του, μπορεί να είναι το άρωμα ενός άνθους, μια εικόνα στον δρόμο που θα παρασύρει συνειρμικά τη μνήμη και θ’ ανοίξει το μπαούλο των συγκινήσεων και της φαντασίας, όπως δήλωσε η ίδια απαντώντας στα ερωτήματα των μαθητών μας. Γενικά γράφει βιωματικά, εφορμά από το προσωπικό βίωμα, τη συγκίνηση και τη μνήμη για να φτάσει στο εσύ και στο εμείς. η ιδιότητα της ψυχολόγου επιδρά στην ποιητική της/συγγραφική ιδιότητα αναμφίβολα πολύ. Βεβαίως ότι επέλεξε να σπουδάσει ψυχολογία σε μια εποχή που δεν υπήρχαν σχολές ψυχολογίας στην Ελλάδα, έχει σχέση με την προδιάθεσή της για βαθύτερη διερεύνηση του μέσα και του γύρω μας, που επίσης αφορά σε διεργασίες γραφής και συγγραφικού έργου. Συγκίνησε και άγγιξε τους μικρούς μας μαθητές /μαθήτριες μιλώντας τους για θέματα ανθρωπισμού, όπως την προσφυγιά, τον πόλεμο, την αποδοχή στη διαφορετικότητα αλλά και για την ελπίδα, τη φύση, την αγάπη, και τα όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο. Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄Γυμνασίου ετοίμασαν υπέροχους σελιδοδείκτες με στίχους των ποιημάτων ης, οι οποίοι εντυπωσίασαν και συγκίνησαν την ποιήτρια.
Η Φανή Αθανασιάδου γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά για λόγους προσβασιμότητας κατοικεί στην Θεσσαλονίκη. Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και ιδρυτικό μέλος της λογοτεχνικής ομάδας Ιδεοκύματα και της ομάδας τέχνης ΄΄Το φεγγάρι΄΄. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές. Ποιήματα της βραβεύτηκαν ,δημοσιεύτηκαν σε έγκριτα έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά φιλοξενήθηκαν σε εκπομπές Λόγου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσίασε θεατροποιημένη ποίηση της στην Μονή Λαζαριστών. Τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, το Δίκτυο Γυναικών Θεσσαλονίκης, το Γ’ Λύκειο Γιαννιτσών. Έλαβε μέρος στο Ποιητικό Αναλόγιο γυναικών δημιουργών από 30 χώρες της Μεσογείου και της Μαύρης θάλασσας και σε φεστιβάλ Ποίησης. Ασχολείται με το θέατρο και το ραδιόφωνο. Ακτιβίστρια και η ίδια έχει υπερασπιστεί έμπρακτα τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία.
Μίλησε στους μαθητές /τριες του Α1 για τη Φρίντα Κάλο, το Στήβεν Χώγκινκς, την Ελεν Κέλλεν, όλοι τους άτομα με αναπηρία, οι οποίοι αξιοποιώντας τις ικανότητές τους και τα τάλαντά τους διέπρεψαν ο καθένας /η καθεμία στον τομέα τους και έχουν μείνει στη μνήμη των ανθρώπων όχι για την αναπηρία, αλλά για την επιτυχία τους, για την προσφορά στην Τέχνη, την επιστήμη, τον στοχασμό, τη γραφή. Από τη μέχρι τώρα διαδρομή της στο χώρο της Ποίησης αλλά και την πορεία στον αγώνα της για την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων των πολιτών με αναπηρία μεταξύ άλλων θέλει και αυτό να αναδείξει, ότι μπορεί να είμαστε διαφορετικοί αλλά αν έχουμε τις προσβάσιμες υποδομές και την ισότιμη αντιμετώπιση από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο, μπορούμε να συμμετέχουμε και να προσφέρουμε όπως και οι υπόλοιποι πολίτες χωρίς αναπηρία σε όλους τους τομείς της ζωής Εφαλτήριο για τη γραφή της είναι το βίωμα αλλά και η εμπειρία που αποκτά μαζί με ό,τι ζει .Όμως στη πορεία γίνεται ένα κράμα, ένας συνδυασμός γνώσης, γεγονότων, συνθηκών αλλά και παρατήρησης του κόσμου γύρω της ώστε η ποιητική ματιά να αποκτά μια πιο ανοιχτή και οικουμενική προσέγγιση. Είναι μια συνεχής πορεία, ένα ταξίδι αναζήτησης αποκάλυψης, μία λυτρωτική διέξοδος και τελικά ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της της ύπαρξης.
